En Portugal a ourivería ten unhas constantes similares ás que se desenvolven en España. En Lisboa é moi alta a nómina de ourives, distinguíndose xa o ourive do xoieiro.
Ourive será o que traballe o ouro e a prata dourada mentres o xoieiro engastará pedras preciosas.
Dende o 1954, era habitual esta aprendizaxe do oficio en Portugal, e dende o pais veciño chegará a Galiza unha ourivería refinada.A variedade ornamental, os motivos, a delicadeza do traballo(que contrasta coa basta elaboración astorgana) subministrarán certificados técnicos de acreditación do oficio. Pero sobre todo virá unha identidade psicolóxica moi afín que contará con axentes dunha e outra banda, e que especialmente no século XVII propiciará o embrión da ourivería galega, moi próxima as patentes lusas.
Co tempo producirase un fluxo inmigrante de ourives que quedan en Galiza ante a crecente demanda do gremio. A maioría deles crearían sagas profesionáis que darán cobertura a varias xeracións.
A ourivería tradicional en galicia.Fernando Martínez Vilanova.
No hay comentarios:
Publicar un comentario